Rubra Quercus

<młody ork skończył krąg dookoła ogniska. W nikłym świetle zachodu krew, z której go wylewał zdawała się niemal czarna. Siadł na piętach przed płomieniem ogniska. Obok siebie położył sakiewkę, która wydała odgłos zderzjących się kamieni. Z drugiej strony inną, z zawartością szeleszczącą jak piasek. Zwinął pięści i skrzyżował ramiona na piersiach. Pochylił głowę. Po dłuższej chwili przemówił do ogniska>
Tejak'arr Paagrio Kurzaz. Mądrości potrzeba mnie. Dwakroć na wyspie pirata bywszy, nie znalazłem go ja. Ledwo płomień swój stamtąd uniosłem. Co uczynić mnie
<prawą ręką, nie patrząc, wyciągnął z woreczka klejnot. Ten, niemal przezroczysty, w świetle ognia błysnął niebiesko. Lewą, z drugiej sakiewki wyjął garść proszku. Obie garście nad ogniskiem opróżnił, mówiąc>
Jak mi z piratem czynić
<patrzył jak ognisko przygasło gwałtownie. Zdawało się, że zgaśnie zupełnie. Po chwili jednak odzyskało blask i płomień strzelił jak wcześniej. Dłuższą chwil trwało nim zielonoskóry wyrzekł cicho>
Tak i trzeci raz płomienia z wyspy pirata nie uniosę.
<Drugi klejnot dobyty okazał się być mlecznobiały, o ostrych krawędziach. Z kolejną garścią proszku w ogniu spoczął. Płomienie straciły swój kolor, stały się białe, chwilami srebrne. Poszarzały, pociemniały jeszcze. Wić się poczęły falując. Przypominały rozwiewane wiatrem długie włosy. W głosie wielkoluda zdumienie zabrzmiało wyraźnie>
Siostra.
<kiedy płomień się uspokoił, kolejny kamień został z sakiewki dobyty. Ten znów czerwony był jak zachodzące słońce. Mniejszy od dwóch poprzedni i okrągły>
Tak i co czynić mnie
<kamień wpadł w ogień z kolejną garścią proszku, a ork nieświadomie uniósł się nieco, w ognisko bez mrugnięcia patrząc. Ono nagle strzeliło iskrami. Krwawej barwy jęzor płomienia smagnął twarz młodzika opalając mu brwi. Do zamknięcia oczu zmusił. Otwierając oczy wyrzekł zawstydzony>
Koth globurz. Zawiniłem, Najstarszy.
<głowę opuścił. Dostrzegł, że jedna z iskier spadła na jego rękę i skórę mu pali. Leżała na kawałku świeżej skóry, którą odciął, siostry się wyrzekając. Tej skóry na której miał bliznę, od nacięcia co połączyło ich krew. Patrzył na przypaloną rękę, czoło w namyśle marszcząc>
Ghashdurb, oroka. Com zawinił, odkupię, odpłacę i naprawię.
<sięgnął do pasa po sztylet ale zatrzymał dłoń nim go chwyciła. Wyjął z ogniska krótką, palącą się gałąź i nią, w miejscu gdzie wcześniej miał bliznę nakreślił nową>

<wszedł do komnaty dumnie wyprostowany. Mokry, tu i ówdzie krwawe ślady zbroję znaczyły>
Tak i dokonało się. Pirata leże odnalezione. Na statku ono. Za drzwiami magią pieczętowanymi. Droga do niego i łatwa i trudna. Dwakroć plan rysując, myliłem się. Tym razem, w kompanii mistrza tarczy i proroka, zwyczajnie za lewą ręką szedłem. Schodów i tuneli mnogość przeszliśmy, trupa po drodze padło niemało. Adeny siła do kiesy trafiło. Raz jeden trzeba było ze skały do wody skoczyć. Potem tunel przepłynąć i statek pirata przed nami stanął. Nieszczęśnik jeden przed drzwiami jego komnaty spisał słów kilka. W nich stało, że pirata za dnia jeno pokonac można, bo nocą zwyciężyć go nie sposób. Ryciny na dowód mam, jeno umieścić ich tu nie znalazłem sposobu.
<obrócił się i do komnaty nowicjuszy podążył. Powoli zaczął pakować swoje rzeczy>

Niech wiedzą zainteresowani, że Rubra osobiście mnie na miejsce zaprowadził. Wstęga zdjęta.
Witamy w Sanktuarium!

Gratulacje [skinął głową z aprobatą]

Witamy w Sanktuarium!

[ścisnął Krzyż na swojej piersi aż zbielały mu kłykcie]

<oszczędne skinięcie głową i dużo mniej oszczędny uśmiech>

Salve.

Gratulowac a zarazem witam!

Spakowany plecak połozył przy drzwiach. Ogarnął wzrokiem pokój, a w jego oczach zamigotał żal. Czas było opuścić pierwsze miejsce gdzie czuł się naprawdę dobrze - Żeby tego Robura ... - odpiął Krzyż krwisty, na który z takim trudem zasłużył - Tak i żegnajcie. Mnie trzeba brata odnaleźć. Krew to krew - zamknął za sobą drzwi komnaty

----------------------------

Rubra powstał, żeby pograć z bratem. Brat grać przestał i już nie będzie. A martwą duszą być, jakoś tak nie za bardzo. Coraz bardziej sytuacja ciążyła, trzeba było coś zdecydować. Dobrze mi było z Wami. Za wszystko dziękuję. Sprzętu klanowego nie mam, składka z dawna do skarbca wpłacona.
Bywajcie i niech krew wrogów obmywa wasze stopy.

Uhuhu.

Kto został?

Gość

[ Ja jestem ^^ ale na razie mam bardzo malo czasu i lekkie problemy (z komputerem) wybaczcie mą nieobecność bracia drodzy. ]

Elarek

Khurm <pokazuje palcem>, czasem i ma osoba sie nawinie, Golber tylko jak posag siedzi i udaje ze jest a reszty nie pamietam bym widzial ostatnimi czasy, przepraszam i obiecuje poprawe.

Szkoda Rubra... Dobry Orok ale coz, jak mus to mus, w koncu trzeba wybrac... GOOD CHOICE!